Οι σκέψεις των εθελοντών μας συνεχίζονται φτιάχνοντας το ψηφιδωτό της ουσίας αυτού του Συλλόγου, που δεν είναι άλλη από το έμψυχο υλικό του.

Η Ευαγγελία είναι μια ακόμα πολύτιμη ψηφίδα μας. Η πρώτη φορά που τη συνάντησα ήταν πριν καιρό, φρέσκια τότε ακόμα στο δυναμικό των εθελοντών μας. Μου έκανε εντύπωση πόσο ήσυχη, χαμογελαστή και ευγενική ήταν. Κατάλαβα αμέσως ότι τη συνδέει δεσμός φιλίας με μια άλλη δική μας φίλη, που περιμένουμε κι εκείνη να μοιραστεί μαζί μας και τις δικές της σκέψεις, οπότε δε θα πω τίποτα περισσότερο αυτή τη στιγμή για κείνη. Με κάποιο πολύ ιδιαίτερο τρόπο πάντως εξαρχής οι δυο τους στο μυαλό μου καταγράφηκαν λίγο σαν τον Φίλιππο με το Ναθαναήλ.

Η Ευαγγελία έμαθα πως ήταν διοικητική υπάλληλος στο ΤΕΙ Θεσσαλίας. Αυτό μάλιστα το έμαθα ακριβώς τη στιγμή που πάσχιζα να επικαιροποιήσουμε τις γνώσεις μας πάνω σε κάποια διαδικαστικά θέματα που αφορούσαν δικαιώματα ασθενών. Δεν το σκέφτηκα πολύ. Χρειαζόμασταν δυο ορεξάτους ανθρώπους άμεσα να ξεκινήσουν ένα πραγματικό «σαφάρι» στο λαβύρινθο της γραφειοκρατίας και των κατακερματισμένων αρμοδιοτήτων που μας αφορούσαν σαν κοινότητα ασθενών. Σχεδόν το σύνολο των περιπτώσεων που απευθύνονταν στο σύλλογο για πρώτη φορά είχε να κάνει με πολύ βασικά πράγματα και πληροφορίες. Δυστυχώς μέχρι να νοσήσει συχνά κάποιος δεν ξέρει καν πού να απευθυνθεί για να μάθει τι πρέπει να κάνει.

Τι καλύτερο σκέφτηκα λοιπόν από το να εμπλέξω σε μια τέτοια «άχαρη» πλην όμως πολύ χρήσιμη διαδικασία συναλλαγής με το δημόσιο μια έμπειρη δημόσιο υπάλληλο! Η πρόταση έγινε και η Ευαγγελία μαζί με τη φίλη της είπαν χωρίς δεύτερη σκέψη «ναι».

Ο δικός μου προσωπικός τρόπος δουλειάς είναι κάπως περίεργος και ίσως απαιτητικός για τους άλλους οπότε συνειδητοποιώντας το γεγονός αυτό προσπαθώ όσο μπορώ να μην ζητώ από τους άλλους να δουλεύουν ούτε με τον ίδιο ρυθμό ούτε με το χρόνο που εγώ συνηθίζω.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πώς ένιωσα όταν σε δυο ημέρες πηγαίνοντας για επαγγελματική μου υπόθεση στο κτίριο που στεγάζονται πολλές δημόσιες υπηρεσίες (εφορίες, ΕΦΚΑ κλπ) βλέπω από μακριά και χωρίς να με αντιληφθούν την Ευαγγελία με τη φίλη της. Τις είδα χωρίς να το καταλάβουν επί τω έργω και θαύμασα.

Σε περίπου μια εβδομάδα ήμασταν σε θέση να έχουμε ένα πρώτο βασικό κατάλογο με τα πλήρη στοιχεία όλων των υπηρεσιών που μας αφορούν αλλά και τα βήματα που κάποιος που νοσεί οφείλει να ακολουθήσει για να μη χάσει χρόνο.

Αυτή είναι η Ευαγγελία μας. Άξια συνεργάτιδα, πολύτιμη συνεθελόντρια, άνθρωπος που θα δεσμευτεί και θα δράσει άμεσα, αποτελεσματικά και γρήγορα.
Ευχαριστούμε για όλα Ευαγγελία!

«Στις τελευταίες εποπτείες εθελοντών που είχαμε στην ύπαιθρο , λόγω της κείμενης κατάστασης του κορονοϊού η ξεχωριστή μας Ιωάννα, ο φάρος του συλλόγου Καρκινοπαθών Λάρισας, μας παρακίνησε να μοιραστεί ο καθένας μας τις σκέψεις μας για το σύλλογό μας.

Πώς βρέθηκα στο σύλλογο;

Να σας συστηθώ λοιπόν…. είμαι η Ευαγγελία.
Πληροφορήθηκα πριν από έναν περίπου χρόνο για την ύπαρξη του συλλόγου Καρκινοπαθών Λάρισας και τις δράσεις του από μια καλή μου φίλη.

Επειδή είχα μια ευαισθησία γι αυτήν την πάθηση καθώς έχασα την μανούλα μου νέα πριν πολλά χρόνια, αμέσως ένιωσα ένα κλικ μέσα μου. Σκέφτηκα με μιας τι θα μπορούσα να κάνω, πώς μπορώ να συμμετάσχω σ’ όλο αυτό το ανεκτίμητο έργο αυτού του συλλόγου. Αναρωτιόμουν τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσα να δώσω εγώ, τι κάνουν ακριβώς οι άνθρωποι που δουλεύουν σαν εθελοντές σε ένα τέτοιο σύλλογο;

Δεν άφησα να περάσουν μέρες και γρήγορα βρέθηκα στο δεύτερο όροφο της οδού Δήμητρας 14, στο κέντρο της πόλης, σε έναν όμορφο και ήσυχο πεζόδρομο, που εδρεύει ο σύλλογος.

Δειλά δειλά βρέθηκα στο χώρο των γραφείων του .Εκεί συνάντησα δύο ανθρώπους που με την πρώτη μου σύσταση ένιωσα αμέσως μια διαφορετική ζεστασιά.

Δύο υπέροχοι, χαμογελαστοί άνθρωποι με θέρμη στην κουβέντα τους , που με κέρδισαν με την πρώτη ματιά, την πρώτη λέξη, την πρώτη χειραψία.

Ένιωσα σα να τους γνώριζα από παλιά. Ήταν η Άρτεμις και ο Χρήστος. Θέλω με την αφορμή αυτή που σήμερα μοιράζομαι λίγες σκέψεις μου με όλους σας να τους πω από δω ένα «ευχαριστώ» για την υποδοχή που μου έκαναν αφού αν δεν ήταν αυτοί δεν ξέρω αν θα βρισκόμουν κοντά σας.

Έτσι απλά και όμορφα βρέθηκα να είμαι εθελόντρια και να προσφέρω διοικητική υποστήριξη στο γραφείο αυτού του υπέροχου συλλόγου ή μάλλον να το πω καλύτερα βρέθηκα να είμαι μέρος μιας υπέροχης παρέας.

Εδώ κάποιος συναντά μόνο ξεχωριστούς ανθρώπου. Ανθρώπους της προσφοράς, της αγάπης, της συμπόνιας, της κατανόησης, της ζεστής αγκαλιάς.

Είμαι πολύ χαρούμενη και ΕΥΓΝΩΜΩΝ που έτσι απλά, πολύ απλά, πολύ εύκολα και αβίαστα και στην ουσία χωρίς να το σκεφτώ ποτέ πριν , βρέθηκα ανάμεσα σ’ αυτούς τους γενναιόδωρους ανθρώπους.

Τα απογεύματα της Τετάρτης 6-8 είμαι σταθερά πια μια εθελόντρια που θα βρείτε στο γραφείο. Να υπηρετώ και γω με τη σειρά μου όπως όλοι, έναν κοινό και όμορφο σκοπό που είναι η υποστήριξη και η βοήθεια ανθρώπων που ασθενούν ή ασθένησαν κάποια στιγμή στη ζωή τους από καρκίνο αλλά και τις οικογένειές τους ενώ συμμετέχω με χαρά σε όποια άλλη δράση χρειάζεται.

Νιώθω αλήθεια τυχερή που σας γνώρισα και που μπήκα στην παρέα σας.

Ο σύλλογος για μένα είναι ένα μεγάλο «Μάθημα Ζωής»
Μέσα από αυτόν ενεργοποίησα τα συναισθήματά μου.

Ενεργοποίησα την ψυχή μου.

Και θα τον υπηρετώ πάντα με Αγάπη, όσο αυτός θα με χρειάζεται!!!!»